ROZDZIAŁ 33 "Dlaczego nie pozwoliłeś mi umrzeć?"

Przecież ona nie musi umierać! Jest jeden sposób! Ryzykowny, ale jest! Zerwałem się i wyjąłem z kieszeni telefon, wybrałem numer Lokil'a i zadzwoniłem.

Pierwszy sygnał, drugi, trzeci, zaczynałem wątpić czy on w ogóle odbierze.

-Halo?-A jednak!

-Słuchaj...mamy problem, ale możemy to naprawić!-Powiedziałem szybko

-Stop! Zwolnij! Co to znaczy "MY"?-Zapytał Alpha

-No bo ja nie mogę...nie chcę jej zabić tylko jej pomóc...-Powiedziałem nie jasno

-Ale o kogo ci chodzi?

-O Alice...-Przyznałem przyciszonym głosem

-Coś ty kurwa zrobił!?-Lokil jakby oprzytomniał

-Dlaczego od razu ja!? To nie moja wina, a TWOJEGO Alpha'y!-Krzyknąłem

-CO!? Agrr...czekaj! Gdzie ty tak właściwie jesteś?-Zapytał

-W szpitalu, Alcie próbowała się zabić i jest w śpiączce.-Powiedziałem szybko

-Domyślam się co mam zrobić. Będę tam za 10 minut.-Powiedział Lokil po chwili ciszy i rozłączył się.

CHWILĘ PÓŹNIEJ

Lokil wszedł do sali w której byłem ja i Alice.

-Skąd wiedziałeś która sala?-Zapytałam 20-latka

-Pani sekretarka była...miła...urok osobisty się po prostu ma!-Powiedział Lokil błyskając zadziwiająco białymi zębami.

-Dobra, już nie narcyzuj i pomóż lepiej!-Krzyknąłem.

-Przystopuj i mi nie rozkazuj, dalej jesteś tylko omegą. Wiem co mam zrobić, ale nie mogę tutaj.

Wiesz, krwi się trochę rozleje, a to szpital. Kamery są w każdej sali.-Powiedział Lokil

-Kurde! To co robimy?-Zapytałem zrezygnowany

-Na pewno się nie poddamy. Nie załamuj się. Damy radę!-Chwila! Czy Lokil właśnie mnie pociesza?

-Cz ty próbujesz mnie pocieszyć?-Zapytałem zdezorientowany.

-Tak. W końcu jestem twoim Alphą...nie chcę jednak cię stracić.-Wytłumaczył 20-latek.

Uśmiechnąłem się lekko.

-Dobra! Lecimy z tym!-Alpha klasnął w dłonie. Chyba pierwszy raz zachował się w stosunku do mnie jak starszy, doświadczony brat.

-To co mam zrobić?-Zapytałem.

-Hmm...coś z kamerą...wiem!-Krzyknął chłopak

-Co?-Dopytałem

-Wywab gościa do monitoringu z pokoju z kamerami, a ja zatrzymam obraz z kamery w tym pokoju.-Wytłumaczył chłopak.

-Spróbować można.-Pomyślałem na głos

-To chodź!-Zawołał 20-latek wychodząc z sali.

Podeszliśmy pod pomieszczenie z monitoringiem i zaczęliśmy wcielać nasz plan w życie.

Zapukałam, po paru sekundach otworzył ochroniarz.

-Tak?-Zapytał swoim niskim głosem, a Lokil wcisnął się do pomieszczenia

-Bo...coś dzieję się na parkingu!-Udałem panikę

-Co!?-Zapytał facet

-No...na parkingu! Ktoś się kłóci i zaraz chyba dojdzie do bójki!-Krzyknąłem.

Ochroniarz pobiegł na parking, a my z Lokil'em wróciliśmy do sali z wyłączoną już kamerą.

-Serio? Na parkingu?-Zapytał zirytowany Lokil.

-No...cóż...i że w ogóle w to uwierzył!-Uśmiechnąłem się lekko.

Alpha odpowiedział tym samym i przeszliśmy do rzeczy.

-Daj mi jakąś szmatkę.-Powiedział Lokil.

Rozejrzałem się i wziąłem z podręcznej apteczki gazę wodoodporną

-Dzięki, o wodoodpornie! Dobry wybór.-Stwierdził Lokil

-Wiem. Szukałem czegoś co nie przesiąknie.-Powiedziałem

-Dobra rób swoje, ja stanę na czatach, bo nie mógłbym na to patrzeć.-Dodałem

-Ok.-Rzucił Lokil, a ja wyszedłem.

PERSPEKTYWA LOKIL'A

Shane wyszedł, a ja zająłem się swoim.

Po chwili namysłu na "wkłucie się" wybrałem lewy bok nastolatki.

Podwinąłem koszulkę i usztywniacz dziewczyny...o boże ile tu blizn! Pomyślałem...no nic, mus to mus...stwierdziłem i wbiłem w nią moje wilcze kły.

Krew, ludzka krew...tak dawno nie miałem tego w ustach...żądza krwi! Nie! Muszę się opanować! Krzyczałem na siebie w myślach. Z trudem, ale udało mi się przezwyciężyć naturę i wyjąć zęby z ciała dziewczyny. Przetarłem usta i okryłem nastolatkę z powrotem...mało efektowne nie?

No cóż to życie, nie film.

Podszedłem do drzwi i je uchyliłem. Ruchem głowy dałem Shane'owi znać żeby wszedł

-I jak?-Zapytał chłopak po wejściu.

-Myślę że będzie dobrze, ale ty się nią teraz zajmij, ja muszę lecieć bo nie chcę w was ingerować.-Powiedziałem i wyszczerzyłem zęby

-Ok, ale najpierw idź przepłucz usta z krwi.-Zalecił Shane.

-Ah! No tak!-Poszedłem więc do łazienki.

PERSPEKTYWA SHANE'A

Usiadłem obok dziewczyny i spojrzałem na maszyny...

-Ugh...-Alice ruszyła się i jęknęła cicho.

Od razu spojrzałem na nią

-G...gdzie ja...jestem?-Wydukała nastolatka

-W szpitalu...-Odpowiedziałem

-S...Shane? Co ty tu...-Dziewczyna zwróciła się do mnie

-...robisz?-Dokończyła

-Ja...ja chciałem zobaczyć jak się budzisz...-Przyznałem

-Shane...dlaczego tak boli?-Zapytała

-Co?-Dopytałem. Dziewczyna pokazała ręką na swój lewy bok...czyli już wiem, gdzie ugryzł ją Lokil...

-Bo...-Zacząłem

-Chcieliśmy cię uratować i...-Nie potrafiłem powiedzieć jej, że jest teraz tym przez co zginęła jej rodzina...

-Shane...powiesz mi?-Dopytała

-Bo ty...-Dalej dukałem

-Co ja?-Dziewczyna lekko oprzytomniała

-Bo ty jesteś...-Przełknąłem ślinę i wziąłem głęboki wdech...

-...jesteś tym czym ja...-Powiedziałem zawile

-Chyba nie mówisz że jestem...no...

-Jesteś...wilkołakiem.-Upewniłem ją

-Dlaczego nie pozwoliłeś mi umrzeć?-Dziewczyna zapytała, a z jej oczu wypłynęło kilka łez
-Bo nigdy nie przestanę cię kochać...-Powiedziałem i spojrzałem w jej turkusowe oczy...

*

No więc jest! Rozdział w poniedziałek aby poprawić humorki ^^
Dzisiaj byłam w kinie z klasą ^^
Byliśmy na "Avengers czas Ultrona" ^^
#Halk_taki_słodki #Bliźniaki #Pozdro_dla_kumatych
poza tym nie mieliśmy lekcji #Z_okazji_dnia_dziecka
Przesadzam z hashtag'ami i z tym "^^" no nic idę na odwyk XD
Miłej reszty dnia
PS. Wchodźcie do Eski (u niej nowy rozdział polecam serdecznie, interueniente)